นิราศบ้านเกิด (หนุ่มผู้ลาว สาวภูไท)ตอนที่ ๕

                                                             หนุ่มผู้ลาว สาวภูไท(ตอนที่ ๕ )

บ้านใหม่ชัยมงคล                                                  แหล่งผู้คนตั้งถิ่นฐาน
ทิวเขาแลตระการ                                                  อุทยานไม้ศิลา
ซุงไม้หลายร้อยล้าน                                              อายุผ่านกาลเวลา
แปลเปลี่ยนเป็นหินผา                                            ช่างนึกน่าอัศจรรย์
แต่ใจที่อาวรณ์                                                      ถึงมารดรมิแปลผัน
ดั่งไม้ที่กลายพันธุ์                                                 โอ้อกกลั้นแสนระทม
รถลาแล่นลอยลิ่ว                                                  หญ้าพัดพลิ้วปลิวตามลม
บุปผาแซมผสม                                                     ภมรชมมวลผกา
นี่หรือคือชีวิต                                                        ช่างแปลกจิตคิดกังขา
สิ่งใดที่นำพา                                                        หรือชะตานั้นพาแรมรอน
ถึงสหัสขันธุ์                                                          ดั่งสวรรค์เมืองอัปสร
สาดแสงทินกร                                                      แลสลอนเขื่อนลำปาว
มหาธาราใหญ่                                                      น้ำเย็นใสหาดทรายขาว
แสงทองส่องสกาว                                                วะวับวาวคลื่นคงคา
เคยเล่นในลำธาร                                                  เมื่อเนิ่นนานครั้งผ่านมา
หมู่มิตรแสนหรรษา                                               ลอยนาวากลางสายชล
ยามนี้เหล่าสหาย                                                  เคยเคียงกายทุกแห่งหน
ครั้งนี้ต้องทุกทน                                                  ไร้แม้คนจะคู่เคียง
วิหคกู่ขานขัน                                                      ต่างพากันจำนรรจ์เสียง
แซ่ซ้องคล้องสำเนียง                                           ร่อนโฉบเฉียงเอียงเข้ารัง
คิดหวนถึงเรือนชาน                                              แดนวิมานเคยนอนนั่ง
โอ้น่าอนิจจัง                                                        น้ำตาพรั่งไหลหลั่งริน
สะพานเทพสุดา                                                   ข้ามคงคากระแสสินธุ์
ดั่งแมนสรวงองค์อินทร์                                         ทั่วธานินทร์ใช้สัญจร
วาโยพัดลิ่วเลื่อย                                                   เมฆาเอื่อยบนอัมพร
ระวีสาดแสงร้อน                                                   พาอิดอ่อนแรงโรยรา
ภูค่าวเขตอาราม                                                   ทิวเขางามเด่นสง่า
องค์พระปฏิมา                                                      บนเนินผาอร่ามทอง
ยกมือไหว้วันทา                                                   ให้นำพาสุขทั้งผอง
พ่อแม่แลพี่น้อง                                                    ต่างสมปองทุกคืนวัน
น้อมจิตเทิดบูชา                                                   รอยบาทากลางไพรสัณฑ์
นอบนบอภิวันท์                                                    ให้สุขสันต์กันทั้งปวง
สมเด็จเขตธานี                                                     ที่ถิ่นนี้ดั่งแมนสรวง
หยุดยานกลางไฟดวง                                           แดงโชติช่วงบอกสัญญาณ
สี่แยกพอผ่อนคลาย                                              เลี้ยวฝั่งซ้ายอย่างอาจหาญ
เล็งแลเห็นยวดยาน                                              อดเต็มลานสถานี
ถึงป้ายอันยิ่งใหญ่                                                 มหาลัยเจิดแสงสี                                                  
กาฬสินธุ์ถิ่นคนดี                                                   ชื่อนามนี้ต่างโจษจัน
แนวป่าแสนร่มรื่น                                                  ทุกวันคืนแสนสุขสันต์
เรไรร้องจำนรรจ์                                                     ส่งเสียงขันก้องพนา
เมืองแห่งวิชาการ                                                  สร้างพื้นฐานการศึกษา
อบรุ่มบ่มจรรยา                                                     พัฒนาปัญญาชน
ขอตั้งสัจจาไว้                                                       เป็นครูไทยสำเร็จผล
จะหวนคืนบ้านตน                                                  เพื่อมวลชนที่คอยรอ
สู้ทนไม่ยากนาน                                                    สำเร็จการตามที่ขอ
เก็บเกี่ยวความรู้พอ                                                จะคืนหอวิมานเอย 

นายเทอดพงษ์ นันทะมิตร สาขาวิชาภาษาไทย ชั้นปีที่ ๔ รหัสนักศึกษา ๕๗๒๑๐๔๐๖๒๑๔