นิราศบ้านเกิด (หนุ่มผู้ลาว สาวภูไท)ตอนที่ ๔
หนุ่มผู้ลาว สาวภูไท(ตอนที่ ๔)
ฐานถิ่นน่าหลงใหล เมืองสามชัยวิเลขา
เลื่องลือคือพุทรา ผลผลาราคาดี
เลื่องลือคือพุทรา ผลผลาราคาดี
รสดีมีสามรส มันเทศสดหลายหลากสี
สามชัยอุดมดี เขียวขจีเปรมปรีดา
หนองช้างงามวิสุทธิ์ เมืองแห่งพุทธศาสนา
ผู้คนงามจรรยา ผ้าแพรวาแหล่งถักทอ
ถึงถิ่นเขตหนองช้าง เปลี่ยวอ้างว้างถึงแม่พ่อ
นึกน่าน้ำตาคลอ นิจจาหนอชะตาเรา
ปลอบใจให้สร่างโศก ประโลมโลกให้สร่างเศร้า
พอคลายหายทุเลา จากเรือนเย้าที่จากจร
เล็งแลตามชายทุ่ง เห็นแต่ฝูงเหล่ากาสร
ลัดเลี้ยวเข้าดงดอน แสนอาวรณ์เปลี่ยวเอกา
ดุเหว่าร้องดุเหว่า ร้องเสียงเศร้าชวนโหยหา
หวนคิดถึงปลายนา มียายตาคอยคู่เคียง
คะนึงถึงควายเฒ่า ทุกค่ำเช้าขี่เจ้าเลี้ยง
ครานี้เหลือแค่เพียง ภาพนกเอี้ยงขี่หลังควาย
บ้านโพนเข้าสู่เขต นัยเนตรคลอสั่นสาย
เห็นผ้ามัดหมี่ลาย คิดถึงยายผู้ชรา
ผ้าไหมลายนาคน้อย งามชดช้อยวิเลขา
ขอก่ายลายแพรวา ล้ำเลิศค่าหาใดปาน
หมากจับสลับร้อย หรือลายน้อยค่อยผสาน
นาคใหญ่ประตูบาน จิตรวิญญาณชาวภูไทย
ผักแว่นคือนามผัก นำมาปักเป็นลายไหม
นาคเกี้ยวงามละไม สวยวิไลลายหางปลา
งูลอยค้อยคดเคี้ยว ลายนาคเกี้ยวพันมหา
ใบบุญหนุนนำพา ตระการตาผ้าโบราณ
สมเด็จพระนางเจ้า ทรงโปรดเกล้าให้สืบสาน
ถักทอต่อตำนาน คู่ถิ่นฐานผ่านเส้นใย
หน้าบ้านคือสวนหม่อน ใต้เรือนนอนเลี้ยงตัวไหม
ราชินีแห่งผ้าไทย เลื่องลือไกลทั่วธานี
แพรวาเจิดจรัส ลวดลายตัดมากหลายสี
เสื้อชุดภูไทยนี้ คือของดีมีเรียงราย
พุทรารสนมสด ขางทางรถมีร้านขาย
หยุดพักให้ผ่อนคลาย ค่อนเคลื่อนย้ายออกดุ่มเดิน
อีกไม่ยากนานนัก จะหวนหักถิ่นห่างเหิน
คงรอไม่นานเกิน เมื่อจำเริญจะกลับไป
พ่อแม่ผู้ทนสู้ คอยอุ้มชูให้ผ่องใส
ส่งเสียกำลังใจ สินทรัพย์ใช้ให้ได้เรียน
ลูกนี้ขอบูชา ยกวันทาไว้เหนือเศียร
จะตั้งมั่นพากเพียร ฝึกอ่านเขียนให้ชำนาญ
สามชัยอุดมดี เขียวขจีเปรมปรีดา
หนองช้างงามวิสุทธิ์ เมืองแห่งพุทธศาสนา
ผู้คนงามจรรยา ผ้าแพรวาแหล่งถักทอ
ถึงถิ่นเขตหนองช้าง เปลี่ยวอ้างว้างถึงแม่พ่อ
นึกน่าน้ำตาคลอ นิจจาหนอชะตาเรา
ปลอบใจให้สร่างโศก ประโลมโลกให้สร่างเศร้า
พอคลายหายทุเลา จากเรือนเย้าที่จากจร
เล็งแลตามชายทุ่ง เห็นแต่ฝูงเหล่ากาสร
ลัดเลี้ยวเข้าดงดอน แสนอาวรณ์เปลี่ยวเอกา
ดุเหว่าร้องดุเหว่า ร้องเสียงเศร้าชวนโหยหา
หวนคิดถึงปลายนา มียายตาคอยคู่เคียง
คะนึงถึงควายเฒ่า ทุกค่ำเช้าขี่เจ้าเลี้ยง
ครานี้เหลือแค่เพียง ภาพนกเอี้ยงขี่หลังควาย
บ้านโพนเข้าสู่เขต นัยเนตรคลอสั่นสาย
เห็นผ้ามัดหมี่ลาย คิดถึงยายผู้ชรา
ผ้าไหมลายนาคน้อย งามชดช้อยวิเลขา
ขอก่ายลายแพรวา ล้ำเลิศค่าหาใดปาน
หมากจับสลับร้อย หรือลายน้อยค่อยผสาน
นาคใหญ่ประตูบาน จิตรวิญญาณชาวภูไทย
ผักแว่นคือนามผัก นำมาปักเป็นลายไหม
นาคเกี้ยวงามละไม สวยวิไลลายหางปลา
งูลอยค้อยคดเคี้ยว ลายนาคเกี้ยวพันมหา
ใบบุญหนุนนำพา ตระการตาผ้าโบราณ
สมเด็จพระนางเจ้า ทรงโปรดเกล้าให้สืบสาน
ถักทอต่อตำนาน คู่ถิ่นฐานผ่านเส้นใย
หน้าบ้านคือสวนหม่อน ใต้เรือนนอนเลี้ยงตัวไหม
ราชินีแห่งผ้าไทย เลื่องลือไกลทั่วธานี
แพรวาเจิดจรัส ลวดลายตัดมากหลายสี
เสื้อชุดภูไทยนี้ คือของดีมีเรียงราย
พุทรารสนมสด ขางทางรถมีร้านขาย
หยุดพักให้ผ่อนคลาย ค่อนเคลื่อนย้ายออกดุ่มเดิน
อีกไม่ยากนานนัก จะหวนหักถิ่นห่างเหิน
คงรอไม่นานเกิน เมื่อจำเริญจะกลับไป
พ่อแม่ผู้ทนสู้ คอยอุ้มชูให้ผ่องใส
ส่งเสียกำลังใจ สินทรัพย์ใช้ให้ได้เรียน
ลูกนี้ขอบูชา ยกวันทาไว้เหนือเศียร
จะตั้งมั่นพากเพียร ฝึกอ่านเขียนให้ชำนาญ
นายเทอดพงษ์ นันทะมิตร สาขาวิชาภาษาไทยชั้นปีที่ ๔ หมู่เรียนที่๒ รหัสนักศึกษา ๕๗๒๑๐๔๐๖๒๑๔
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น