นิราศบ้านเกิด (หนุ่มผู้ลาว สาวภูไท)ตอนที่ ๓

                                       

                                             หนุ่มผู้ลาว สาวภูไท (ตอนที่๓)

ถึงเขตวังสามหมอ                                                    ไม่รีรอรีบผันผาย
 ผู้คนทั้งหญิงชาย                                                     เดินเรียงรายผ่านไปมา
สามหมออำเภอใหญ่                                                มีวิสัยเจริญตา
 มากมายขายสินค้า                                                   เลือกซื้อหาตามต้องการ
แวะพักบ้านเกลอเก่า                                                สหายเราครั้งวันวาน
จากมาสร้างถิ่นฐาน                                                  กิจการให้เนืองนันท์
แต่เพื่อนไม่เคยเก่า                                                   เคยหยอกเย้าพาสุขสันต์
 เล่าขานถึงคืนวัน                                                     ที่เรานั้นร่วมเฮฮา
นึกถึงวันก่อนเก่า                                                     เมื่อโศกเศร้าเบาปัญหา
 เมื่อสุขชื่นชีวา                                                        ข้างกายาเราร่วมกัน
ถึงคราต้องเหินห่าง                                                 ออกดุ่มเดินตามทางฝัน
ออกรถจรจรัล                                                         กลั้นจาบัลย์เมื่อจากลา
ตำนานวังสามหมอ                                                 เล่าขานต่อเป็นภาษา
 เรื่องราวจากยายตา                                                ถ่ายทอดมาเป็นนิทาน
คำบางโฉมเฉลา                                                     และบักเฮ้าดิรัจฉาน
 อาศัยในลำธาร                                                      เกิดเหตุการณ์สลดใจ
โอ้หนอจระเข้                                                        ต้องซัดเซเขวไถล
ปลายทางที่มุ่งไป                                                   ช่างแสนไกลใจอาวรณ์
 เล็งแลเห็นหุ่นปั้น                                                 อัศจรรย์อนุสรณ์
คำบางนางงามงอน                                                บักเฮ้านอนรองนวลนาง
นึกน่าสลดแท้                                                        เหลือเพียงแค่รูปปั้นสร้าง
บักเฮ้าแลคำบาง                                                     เด่นสล้างข้างทางจร
เรื่องราวของชีวิต                                                   เพื่อเตือนจิตอุทาหรณ์
 ตัวข้ามาแรมรอน                                                 ไหว้วิงวอนขอพรชัย
ให้ลูกนั้นเปรื่องปราชญ์                                        ทั้งแคล้วคลาดจากโพยภัย
ชีวิตจิตผ่องใส                                                      ความเจ็บไข้อย่าเบียดเบียน
ลูกหลานตามคว้าฝัน                                            ทุกคืนวันอ่านขีดเขียน
ศึกษาตำราเรียน                                                    ตั้งใจเพียรเรียนรู้เอา
หวังซึ่งวันข้างหน้า                                               ได้ชื่อว่าไม่โง่เขรา
แม่พ่อรอพึ่งเรา                                                      ยามแก่เฒ่าเฝ้าดูแล
ถึงห้วยลำพันชาติ                                                  งามพิลาสดั่งดวงแข
ในน้ำหลากลำแพ                                                  คนทอดแหแลยกยอ
เขตขั้นระหว่างถิ่น                                                กาฬสินธุ์แผ่นดินต่อ
 อุดรวังสามหมอ                                                  เชื่อมถักทอด้วยลำธาร
หันหลังให้หม้อไห                                               มองน้ำใสห้วยละหาร
ขับรถข้ามสะพาน                                                ด้วยกล้าหาญแลอาจอง
รูปปั้นตั้งตระหง่าน                                              สัตว์โบราณน่าพิศวง
 ไดโนเสาร์หลากเผ่าพงศ์                                     ด้วยประสงค์บอกตำนาน
ลาแล้วถิ่นไทยลาว                                               เริ่มข้ามก้าวเข้าวิมาน
ภูไทยคือสถาน                                                    เผ่าโบราณกาลก่อนมา

นายเทอดพงษ์ นันทะมิตร สาขาวิชาภาษาไทยชั้นปีที่๔ หมู่เรียนที่๒ รหัสนักศึกษา ๕๗๒๑๐๔๐๖๒๑๔